18 Μαΐ 2017

troffy#greece 2017

Κείμενο
Πασχάλης Τσαλίκης

Φωτό
Vvag (Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος)
Aλέξανδρος Καρασμάνογλου
Κελάς Χρήστος
EFT
Πασχάλης Τσαλίκης
Χρήστος Ασπρομάτης

Video
Χρήστος Ασπρομάτης


 https://youtu.be/6kmBF3SFDq8



Με τα λίγα και με τα πολλά να μάθεις να πορεύεσαι
 η τέχνη αυτή που δε διδάσκεται χαράζει τη ζωή.


















To trOFFy του 2017 μας ξαναέδωσε για 5η συνεχόμενη χρονιά
την ευκαιρία να φύγουμε μακριά να νιώσουμε ξανά άνθρωποι
να μοιραστούμε και να γελάσουμε.





Αλλά και δυστυχώς να κλάψουμε παρέα.
Το αφιερώνουμε στο Θανάση,
που άτυχος πολύ, τις ώρες που οργώναμε τη Ροδόπη
έπεσε θύμα της κατάρας μας να ζούμε μια αιώνια εφηβεία
 πάνω στις αγαπημένες μας μοτοσυκλέτες....
(Γράφω τον εναν απο τους 5-6 υποψηφιους προλογους
 επηρεασμένος απο τα λόγια που έγραψε ο Πάνος
για το τραπέζι του Σαββάτου στη Σαρακατσάνικη στάνη..
αλλα κι απο εκεί θα παρω δυνάμεις να ξεκινήσω)

 Παρασκευή μεσημέρι στη γέφυρα πριν το Σιδηρόνερο
με την ψυχή της εκδρομής να ατενίζει τα αθάνατα Ελληνικά Βουνά






Ανασυγκρότηση και οι κλασσικές φωτο



Κατεβαίνοντας...
Το χρωμα της ζωής αυτό το ένα και μοναδικό πράσινο της Άνοιξης
θα είναι μέσα μας για τρείς ημέρες..τυχερά παιδιά!




Φέτος το τρόφυ -όπως συνηθίσαμε να το λέμε- έπαψε να είναι βόλτα χαλαρή.
Τα μονοκύλινδρα έδωσαν άλλο ρυθμό
και οι λίγοι τολμηροί με τα μεγάλα που άντεξαν θα το θυμούνται για καιρό.
Η συνθεση της ομαδας αναβατων έχει άρωμα πρωταθλητών
 και καμποσες παλιοσειρες με δυνατά εργαλεία.



Το κυριο κομμάτι της ημέρας όπως σχεδιάστηκε μετά τη συνάντηση στη Δράμα είναι ασφάλτινο κι απλά περιέχει 40 χλμ βατoύ σε γενικές γραμμές χωματόδρομου μέσα στο ξακουστό δάσος του Καράντερε.
Η απόφαση του Χρήστoυ να συνεχίσει και  να οδηγήσει μαζί μας με το ΝC
ηταν ζήτημα δευτερολέπτων.



Ευθύμης και Μιχάλης έτοιμοι για όλα.



ο πύργος της Βαβέλ!
ΚΤΜ 690 rallye το όνειρο του Μπιλ με σάρκα και οστά.



Είμαστε στα καλύβια του Λάζαρου λιγα χλμ πριν αφήσουμε την άσφαλτο και χαθούμε στα οξυγόνα..







Αρχίζει το βατό χώμα κι οδηγούμε ολοι μαζί μέχρι να δούμε πως τα πάει το λευκό πασπαρτού.
Μια χαρά πάει και οδεύουμε προς το Στραβόρεμα για ενα εορταστικό τσιπουρομεζέ.









όπου κοιτούσα εβλεπα αυτόν τον τύπο...τυχαίο?



Ο Γιώργος απο την Καβάλα με το ταπεινό χιλιαεκατό.
Όπως έγραψα ηδη αλλού, ηταν ο ορισμός του understated biker.
Γιατί......αυτός που περιμέναμε οτι θα περιμένουμε εβγαλε ενα κιβώτιο σοκοφρέτες και μοίραζε στους πάντες πηγαίνοντας με τις πάντες...
(Για τους αμύητους , το μοίρασμα σοκοφρέτας είναι η προσπέραση που τρως όταν πας τέρμα γκάζι.Το συμπαθές διαχρονικό σνακ είναι για να σβήσεις την πίκρα)





Το 640 τραβάει τους φωτογράφους σα μαγνήτης απο χαλασμένο βολάν..(μη σου τυχει)






Κυριε αναγνωστη γραψε εσυ για την εικόνα , εγω ημουν εκει










Με τα καλύτερα παιδιά..






Ο Χρήστος φωτογραφίζει την παραξενη συνάντηση τεχνολογιών στα Θερμιά.
Ναι , το πρώην λεωφορείο έχει στην οροφή του καπνοδόχο.


Κουτάβια και κούταβοι, η αγάπη αναγνωρίζεται απο μακριά.



Bill ...ωραίος ρε!






Κατηφορίζοντας μας πήρε η μυρωδιά απο του Μποζίδη.
Το γκάζι άνοιξε και δεν έκλεινε πουθενά.
Εδω το Mitas που σύμφωνα με τους μαιντανούς  που συχνάζουν στα γνωστά μοτοκαφενεία είναι επικίνδυνα στην άσφαλτο είναι έτοιμα να μείνουν χωρίς γράμματα στο πλάι



Εκεί κάτω θα πάμε



Να συναντήσουμε τους ultra north εκ Ορεστιάδας και το παλληκάρι με τους φρεντο








Ρομαντζάδα και κους κους κάθε απόγευμα, ωραίος ο χήνος.



Κι αναχωρούμε πεζοί για του Μπάμπη του Μποζίδη την αυλή
 που έχει κρυώσει μερικά τελάρα μπύρες κι 'εχει ανάψει και κανα δυο σακκούλες κάρβουνα.
Στην μεγάλη μας παρεα τρώνε μια ομάδα δημοσιογράφων και ρωτούν εύλογα γιατί Παρανέστι.

Μπιφτέκι να παραγγείλεις,αφού γυρίσεις απο μια βόλτα στα καταπράσινα βουνά στους κρυφούς καταρρεάκτες και τα ρέματα.Αφού στήσεις τη σκηνή σου στου πάντα φιλόξενου Ορέστη και πιείς καφεδάκι απο τα χέρια της χαμογελαστής Ελένης...και την απάντηση την πήρες!

Tip.
Το Παρανέστι έιναι το μόνο χωριό της Ελλάδας που για σουβενίρ παίρνεις μπιφτέκι ψημένο

Γεια μας Μπάμπη!






Χαλαροί το βράδυ έξω απο τις σκηνές κους κους στη φωτιά
και νάσου ο ήλιος που αυτην την εποχή έχει ολιγόωρη απουσία..



Και drone είχαμε, το νέο το σταθερού τύπου.



Τα εργαλέια του αρκουδοσεφ σε πλήρη παράταξη κι ο καγιανάς ο καυτός με μια λεξη μούρλια!












Απίστευτο αλλά η γραμμή απο τη Δράμα μέχρι την Ξάνθη ειναι κλειστή εδω και μήνες.
Γενικός ξεπεσμός στη χώρα κι ώρα για φωτογραφίες εκ του ασφαλόυς.
















Το στέγνωμα της μπότας ή αλλιώς... κάτι μου βρωμάει στους καθρέφτες.!



Και η εκκίνηση για το offroad κομμάτι του Σαββάτοιυ.Τυχεράκηδες.



Ανασυγκρότηση στο Καρυόφυτο



Ωραίο εργαλέιο αλλα σήμερα είναι περιττό.
Μπροστά πίσω στη μέση ή δίπλα μας  είναι παντού ο Μάνος!
Aπλα respect!




Εξελιγμένη επέκταση αυτονομίας by Don Nikolai..







Εμ άιντε ντε!





Οτι απέμεινε απο τα σπίτια στον Καστανίτη.
Σήμερα θα περάσουμε απο άγνωστα μέρη που υπάρχυν χρόνια
δίπλα στις διαδρομές που επαναλαμβάνουμε με προσήλωση αγελάδας το σούρουπο .
Το συνδρομο του φωτοτυπικού έχει χτυπήσει για τα καλά τις μοτοπαρέες....
10 τρανσαλπινες 8 ακρωτηρια και μια ντουζινα στελβια...πραγματική εμπλοκή κι 
ευτυχώς σε κάθε εκδρομή της Βόρειας Παρέας είμαστε αρκετά μακριά απο το φαινόμενο.



Μπροστά γίνεται της ακολασίας με τα μονοκύλινδρα να πάνε τάπα..
Ελάχιστοι πιο πίσω σταματουν να παγώσουν την εικόνα.

Αλεξ, ωραία φωτό κι ακομα πιο ωραία μηχανή.











Το χωριό Ρεύμα είναι απο τα απομονωμένα πομακοχώρια.



Μαζί με τον Πάνο που παλεύει στα ίσια το γερμανικό πάντσερ.












Η διαδρομή έχει εξαιρετική σειρά εναλλαγών, απο ζόρικο εγκατελλειμένο δρόμο σε χαλίκι κι απο κεί  σε ατέλειωτο μαλακό χώμα  για να ντριφτάρεις χωρίς να κοπανάς την καλή σου αδίκως λίγη άσφαλτο και πάλι απο την αρχή.







Τα παιδιά στο δασικό χωριό Λειβαδίτη τα συμπάθησα.Δεν είχαν freddo.







Μία φάτσα και χίλιες ακόμα λέξεις






Χωμάτινη Βόρεια Παρέα 100 τοις εκατό.



Ροβολάμε προς το χωριό μέσα απο εναν δασικό δρόμο όνειρο.
Πρώτα όμως θα καταγγείλω οτι στο δασικό χωριό που ήπια καφέ με τον Γιώργο
με κέρασε μπισκοτάκι με την απαγορευμένη ουσία αργίνη.
Το αποτέλεσμα ήταν πως εκεί που πήγαινα τέρμα
σε ρυθμό που θα άφηνα 5 μοτοφόρουμ μία μέρα πίσω
 με περασε με το χίλια εκατο με αυτα τα αντιπαθητικά τουρανς στις ζάντες του
( που κι αυτά όπως και τα μίτας γλυστράνε αν τα πασπαλίσεις απο πάνω με μαιντανό)


Χάνεται προσωρινά και η dslr που προσπαθούσε να γλυτώσει τα χειρότερα σε καρα-κραδασμούς
γλυτώνει το πάτημα απο τις ορδές και να εδώ να δοκιμάζουμε αν δουλεύει όπως πριν,χαμογελώντας!
(Ο ευρών, ο αρκουδοπλοηγός Χρήστος δικαιούται λεσχειακές μπύρες)






Καλά δουλευει..













Περνάμε δίπλα απο τον όξινο τυρφώνα που διασώζεται στην περιοχή

 http://www.naturagraeca.com/ws/130,192,159,1,1,%CE%8C%CE%BE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%85%CF%81%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%A7%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7%CF%82-

και φτάνουμε στο σαρακατσάνικο αντάμωμα να ζήσουμε την δική μας μοτο-οικογένεια.
Αντιγράφω απο το fb του Πάνου.


Ολοι εριξαν απο κατι στο τραπεζι για ολους και φαγαμε σαν οικογενεια.
Μοναδικες στιγμες και αξεχαστες με φιλους!












Πίσω προς Μαργαρίτη για να βρούμε την ειδική που κατηφορίζει προς Σταυρούπολη









Tέλος της ειδικής και τα κακά νέα του απο την πολη φτάνουν στην παρέα.......



Στο χώρο έξω απο το Δαφνώνα ...σκεπτικοί και μοτοπαιχνίδια να ξεχαστούμε.






Σε 2 δευτερολπετα ακούστηκε απο το πηρούνι  το γκαπ...
Σαν τσόκαρο του Σοιχίρο στα κεφάλια των μηχανικών του.







Φτάνουμε στου Ορέστη απο μία αγνωστη επαρχιακή διαδρομή.
Εκεί μας περιμένει ήδη και η διάσημη παρέα μαχητών του ΜΟΘ που με αφορμή το ADVtrOFFy
 και τον ακούραστο Ανέστη στο τιμόνι κάνει διήμερη ασφάλτινη περιήγηση στην περιοχή.

 


Και ξανά όλοι μαζί στο δρόμο για το χωριό να γεμίσουμε γέλια πειράγματα κια στομάχια.
Πραγματικά το πιο χορταστικό τροφυ ever!








 

Nύχτα στην επαρχία.
Να μη σε βρεί χειμώνα και χωρις το cd του Στέλιου.
 

Εμεις παρακολουθούμε την παρουσίαση του ταξιδιωτικού χωρις μοτό στην Αυστραλία
και κρεμόμαστε κυριολεκτικά απο τα χειλη του Ηλία.
Ε δε γ@μιόμαστε!
(Οι εκτος παρέας να με συγχωρήσουν κι ας προχωρήσουν σε άμεση ένταξη
 γιατί το γέλιο εξασφαλίζει μακροημέρευση)




Οι νυχτερινες φωτογραφιες αλλης διαστασης που ακολουθούν
ειναι του φιλου Vvag(κατα κόπσμον Βαγ΄΄λεης Ευαγγελόπουλος)














Και ξανά ανατολή και δεν προλάβαμε να ξεκουραστούμε κι έχουμε μικρές διαρροές.

 


Κάνει φοβερή ζέστη τα κοιτάω και δεν προχωράω στο να τα φορέσω
παρά 5 λεπτά πριν φύγουμε για την χωμάτινη της Κυριακής.
 Που θα μας πάει ψηλά στα σύνορα με τη Βουλγαρία και σε υψόμετρα δροσιάς.
 





Βόλτα στο φιλόξενο χώρο που στήνει και εξελίσσει εδω και χρόνια
ο Ορέστης,ο ονειροπόλος φίλος μας.










Ο Γιώργος έφυγε αργά το βράδυ και τη θέση του παίρνει ο Νίκος με το transalp.
Ki αυτός με τουρανς.....να δεις που είναι της ετιαρείας αυτοί!













Με συνδυασμό χρήσης κανό τρένου και αυτοκινήτου
κάνεις ημερήσια καταβαση των στενών του Νέστου.
Μπήκε στο πρόγραμμα για φέτος.



Απο τη συλλογή του F Orestis















Εικόνες απο άλλες δεαετίες με τα 2 τζιτζιλόνια XR απο την Ορεστιάδα.





Οι Ασφάλτινοι ξεκινούν την ημέρα με εικόνες απο το Φράγμα Θησαυρού







Κι εμείς με τις δροσιές και τις σκιές στο αθάνατο δάσος...


















Για τον φίλο μας  τον REK...
Πιο πράσινο πεθαίνεις!











Είναι άλλη διάσταση...
Αναφέρομαι στην οδήγηση on off  σε δρόμους που έχουν εγκαταλειφθεί εδω και χρόνια.
Είσαι σε κάθε μέτρο κοντα στον ορισμό του αναπαντεχου
αυτού που αντιστοιχεί για μένα στο κοινότυπο αγγλικό adv.
Στο απιθανο κατηφορικο κομμάτι λίγο πριν, έστηνες τη μηχανή κυριολεκτικά
 μετρο προς μέτρο πάνω στις κοτρώνες και τα νεροφαγώματα.
Αδίκως  εψαχνα επι 3 χλμ που θα τη στηρίξω
για να σας δώσω μιά εικόνα του καταταλαιπωρημένου όρου adv.
(εχω όμως μια διαίσθηση πως μόλις το έκανα)



Και ήρεμοι πλέον ευθυγραμμισμένοι πλήρως με το βουνό τις μυρωδιές του και το φως του παμε στο μπαλκόνι για χάζι και φωτογραφίες.






Αλλο ενα Drone σταθερού τύπου ...που σας έλεγα πιο πάνω.



Οι επίλεχτοι..


7+1..









Τα πορτοκαλιά μας κλέψαν τη ματιά..





Και να η δροσερή εκπληξη στο δρόμο για το Παρανέστι.
καταρράκτες Βαρβάρας και να πάτε με την πρώτη ευκαιρία.










Ο τερματισμός γίνεται στο Παρανέστι κι ακολουθεί
η δύσκολη λόγω ζέστης και βαρετή λόγω δρόμου μετάβαση στα σπίτια μας.
Γυρνάμε πλουσιότεροι σαν ανθρωποι, σαν μοτοσυκλετιστές ,
σαν μέλη μιας Παρέας που όλα δείχνουν πως είναι ακόμα στα γενοφάσκια της.
Και σκέφτομαι αν υπάρχει τίποτε πιο συγκλονιστικό
απο το να μεγαλώνεις ένα παιδί και δεν το βρίσκω...

 (Και σκέφτομαι αν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία απο τη στέρηση αυτής της εμπειρίας...
Και σκέφτομαι πως ναι, λαθραναγνώστη και ανένταχτε του κώλου, αυτή σου αξίζει)

See ya soon on a mountain near you!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε ενα σχόλιο